dinsdag 14 april 2009

Het hoge noorden


Het is nooit leuk om naar Groningen of Friesland te moeten voor een voetbalwedstrijd. Zeker op vrijdagen niet! Het is, dwars door de ergste avondspits, een teringeind weg. En als je er bent ben je (met een beetje geluk) de hele (anders de halve) wedstrijd bezig om jezelf weer op te laden zodat je na de wedstrijd dat hele kloteeind weer met enige frisheid terug naar de bewoonde wereld kan rijden.

Op wedstrijden in Leeuwarden, Heerenveen, Groningen en vooral in Veendam lijkt wel een vloek te liggen. Tot afgelopen vrijdag heb ik slechts één hoogtepunt mogen ervaren in het hoge noorden. Ooit met DS-79 in Leeuwarden wonnen we de nacompetitie. Beschreven in de Oude doos. Er zijn ontelbare dieptepunten. Ik denk aan de afgelastingen.. Rij je helemaal naar Veendam of Leeuwarden om daar aangekomen te constateren dat de regen- of sneeuwbuien in het noorden toch wat heftiger waren geweest dan in het westen en dat er absoluut niet gevoetbald gaat worden. Twee seizoenen geleden hadden we een misgelopen periodetitel in Veendam. In hetzelfde seizoen verloren we ook een periode in Leeuwarden (4-2 nederlaag).

Toch hoort deze ellende bij het leven van een voetbalsupporter. Je gaat steeds weer terug met de hoop dat het nu een keertje anders gaat zijn. Nee, ik zeg het verkeerd, je gaat steeds omdat je bang bent dat het een keer anders zal zijn terwijl je er niet bij bent! Volgens mij heeft Nick Hornby dit fenomeen fantastich beschreven in "Fever Pitch". Er is één ding erger dan een grote nederlaag... Een grootse overwinning terwijl je thuis zit! En dat besef maakt het zo mooi als voor de verandering alles wel een keertje mee zit.

Afgelopen vrijdag was weer zo'n moment van gelukzaligheid. Met een 0-4 overwinning op Veendam hebben we een eind gemaakt aan 15 jaar telleurstelling. De ban van veendam is gebroken. Een angstgegner minder. En ik was er bij!

Nu nog in twee thuiswedstrijden die periodetitel binnenhalen en het seizoen kan in het rijtje van "memorabele seizoenen" geplaatst worden.