woensdag 13 september 2006

Begon ik net weer vrolijk te worden...


deukje
Originally uploaded by Sacha071.

... rij ik van het parkeerdek op mijn werk tegen de punt van een kniehoog stalen hekwerk aan. Het hek is nog heel.

Mijn auto niet, die heeft nu aan de bijrijderskant een deuk met matchende kras van ongeveer 50 cm. Over de schade aan mijn imago wil ik het bijna niet eens hebben! Die is onherstelbaar.

Natuurlijk gelijk de leasemaatschappij gebeld om het te melden en ervoor te zorgen dat ik hem ergens naar een schadeboer kan brengen. Maar dat schijnt allemaal niet zo makkelijk te zijn tegenwoordig.

Ellendig punt nummer 1: Ik moet de auto naar een door de maatschappij aangewezen schadehersteller brengen. Ik mag dus niet naar de herstellers van de Minidealer, ondanks het feit dat ik daar zeker ben van behoud van garantie en, erger, ondanks het feit dat ik op vijf minuten loopafstand van de dealer en de daarbij aangesloten schadeboer werk. Nee. Da's te handig.

Ellendig punt nummer 2: De auto kan pas over anderhalve week terecht bij de schadeboer! Dat betekent dat ik nog 10 dagen rond moet rijden met een op 100 km afstand herkenbare deuk, die zegt dat deze auto wordt bestuurd door een prutsert! Da's nog tot daar aan toe. De deuk zit namenlijk ook nog eens recht onder mijn naamsticker. Dus zelfs als ik geparkeerd sta kan de hele wereld zien dat ene Sacha Ferrier niet kan rijden!!!

Ellendig punt nummer 3: Herstel zal minstens drie dagen duren.. Argh!! Dat betekent een gelijkwaardige vervangende auto. Toen ik dat hoorde en hard uitriep "dus dat wordt een Mini!" werd me vriendlijk, doch resoluut te verstaan gegeven dat ze dat niet zo bedoelde. Het wordt er dus één uit dezelfde prijsklasse. God verhoede me. Ik moet een paar dagen in een Focus of een Astra gaan zitten. Zeg maar dag tegen het lekkere bochtenwerk. Doei tegen het snelle optrekken en (da's dan weer goed) even een paar dagen geen piepende banden meer.. Ik hoop trouwens niet dat het een Opel wordt. Ik krijg al RSI als ik eraan denk!

Ellendig punt nummer 4: Ik moet keuzes gaan maken... Wie een beetje mijn rijstijl kent weet dat ik er niet tegen kan als ik ingehaald wordt. Vandaar dat ik op iedere snelweg strak op de linkerbaan geplakt sta en vaak ook wel iets harder dan de maximum toegestane snelheid rij. Gevolg van deze fobie is dat ik altijd cool, relaxed en met enig dedain naar de auto's rechts van me kijk. Dat gaat nu natuurlijk niet meer! Ik weet gewoon dat de autobestuurders rechts van mij de deuk zullen zien en zullen denken dat er een prutser in die anders toch wel coole auto rijdt! Nu kan ik voorkomen dat ze de deuk zien door strak op de rechterbaan te gaan zitten. Dat betekent een slakkengangetje van maximaal 100 in het uur en auto's die me aan de linkerkant op normale snelheid voorbij zullen flitsen. Hiermee kan ik nog enigszins het imago van cool en relaxed hoog houden. Maar dan moet ik wel iets gaan bedenken op dat ingehaald worden. Misschien maar oogkleppen aanschaffen voor de komende weken!

Pfff! ik heb het er maar zwaar mee. En dan te bedenken dat ik zoveel leuks heb om naar uit te kijken. Binnenkort een nieuwe huurwoning, voor het eerst van mijn leven op mezelf wonen en ik hoef niet eens zwaar te gaan verven, klussen en andere ellende te gaan doen. Verder de afronding van de koop van mijn huis in De Hofdame. Werk gaat ook weer zonder al teveel frustratie. En Dordt zijn we alweer vergeten...

Geen opmerkingen: