In verhuizen kondigde ik al aan dat ik deze dagen druk bezig zou zijn met bananendozen sparen en inpakken. Daar is dus alles van waar. Het schiet al een beetje op. Alles op de benedenverdieping is zo'n beetje ingepakt. Met de bovenverdieping ben ik gisteren heel voorzichtig begonnen.
Afgelopen vrijdag was ik nog even langs geweest in het nieuwe appartement om wat zaken met de vorige bewoonster te regelen. Ik was het bijna vergeten, maar net toen voordat we weer de deur uitgingen bedacht ik me dat ik een camera bij me had! Met enige trots presenteer ik dus de eerste foto van mijn nieuwe appartement! De lezer met goede ogen ziet door het raam het water van de Rotte. Alleen de bank moet je wegdenken. Die zouden ze dit weekend nog verhuizen.
Over trots gesproken... Het ongeluk met mijn geliefde Mini lijkt zich ten goede te hebben gekeerd. Ik heb hem vandaag weggebracht voor de reparatie. ~snik~ Maar ik heb geen Opel gekregen! Opluchting alom... Deze week rij ik in een Citroen C4. Da's de auto die ik geleased zou hebben als ik niet de Mini had gekozen. En hij is nog rood ook! Dus ik voelde me gelijk alweer een beetje thuis in de nieuwe auto. (ok.. een beetje een grijzemuizen-rood. Maar toch). Ik vond het bijna jammer toen ze me vanmorgen vertelden dat de Mini donderdag waarschijnlijk alweer klaar zou zijn. Deze C4 zou ik prima kunnen gebruiken bij het verhuizen! En holadiee.. Ik was nog geen half uur op mijn werk toen ik werd gebeld met de mededeling dat er nog een onderdeel moest worden besteld bij Mini en dat het dus minstens tot maandag zou duren voordat mijn eigen rode bolide klaar zou zijn. Ik kan de C4 dus gaan gebruiken!
Ik heb de C4 vandaag een klein beetje getest. (geen idee welk model ik heb). Hij trekt aardig weg bij stoplichten, hangt bij bochten op snelheid aardig in de bocht en heeft niet zoveel moeite om met hoge snelheid over drempels te klapperen. Het grootste verschil met mijn eigen auto is dat je in de C4 de weg niet zo goed voelt en dat de motor bijna geen geluid maakt. Gecombineerd met de futuristische cockpit voelt het daarom een beetje als surrogaat aan... Het voelt, bijvoorbeeld wanneer je in een bocht hangt, alsof de electronica van de auto dat lekker gevoel voor je gesimuleerd heeft. Ik kijk dus toch wel reikhalzend uit naar volgende week, als ik weer lekker kan smijten met mijn eigen auto.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten