Ben niet bang voor de boze wolf..
De wedstrijden tegen Feyenoord zijn om een of andere reden altijd wel bijzonder geweest. Feit is dat in de loop der jaren veel Dordtenaren zijn "overgelopen" naar Rotterdam-Zuid. Bij mij leidt dat er toe dat er bij deze wedstrijden altijd wel een soort kleinduimpje- of Calimero-thematiek meespeelt. Ik wil dan ook absoluut altijd winnen van Feyenoord. Kan me echter niet herinneren of het ooit ook gebeurd is. Feit is dat Feyenoord meerdere malen de hulp van het arbitrale trio nodig heeft gehad om te ontkomen aan een blamage tegen de Dordtenaren!
Enkele momenten staan me nog zeer helder voor de geest. Het doelpunt van Marco Boogers in de modder (87-88). Feyenoords redding door scheidsrechter Luinge in '91, die volkomen onterecht de gelijkmaker van Romano Sion afkeurde. Mijn binnenkomst in de kuip in januari ‘95, ik was te laat en we stonden al met 0-1 voor, ik ging zitten en het was opeens 4-1. De rode kaarten voor John de Wolf en Ulrich van Gobbel eerder in datzelfde seizoen ('94).
Het meest heb ik gelachen om de wedstrijd met de rode kaarten. Ik heb het even opgezocht, het was 28 augustus 1994. Omdat we geen trek hadden om weer tussen de Feyenoorders in ons eigen vak te staan (de supportersverhoudingen in Dordt liggen nogal raar) moesten we die wedstrijd in ons eigen stadion in het uitvak gaan staan! John de Wolf, destijds het symbool van Feyenoord, werd ons doelwit voor die dag.
In de laatste ontmoeting, voor de beker, had hij op schandalige wijze Virgil Breetveld, onze spits, onderuit geschopt, Rood. Vervolgens ontkende hij na de wedstrijd glashard dat hij hem geraakt had en dikte hij het verhaal ook nog eens aan met leugens over een lachende Breetveld. Echte supporters vergeten nooit en vergeven komt al helemaal niet in het supporterswoordenboek voor.
De hele wedstrijd probeerden we hem dus te jennen en op te naaien. Zo kan ik me nog herinneren dat Sjonnie na een inworp voor ons vak door moest voetballen met zo'n mooie groene fluim in zijn lange haren. Onze anti-de Wolf spreekkoren hadden hun effect. De boze Wolf werd onrustiger en ging steeds wilder om zich heen trappen. Onze wedstrijd was geslaagd toen hij Romeo Wouden onderuit haalde en er af moest met zijn tweede gele kaart. Uiteraard begeleidt door de oorverdovende juichkreten vanuit het (Dordtse) uit-vak. Het is fijn als je als supporter waar voor je geld krijgt!
Alhoewel er meer in had gezeten stemde het eindresultaat ook tot tevredenheid. Het werd 1-1.
Na de wedstrijd ben ik nog met een vriendin naar de Businessclub geweest, om te kijken of we nog wat konden doen met De Wolf. Sjonnie was jammer genoeg een beetje te chagrijnig om onze hoon gelaten over zich heen te laten komen. Omdat we bang werden van zijn blauw vuur spuwende ogen zijn we maar snel terug gegaan naar het supportershome. Het feestje is daar nog lang doorgegaan...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten