maandag 18 september 2006
Oude doos [2]
Ik ben dodelijk vermoeid.. Dus vandaag doe ik alleen maar even wat knip- en plakwerk. Dit keer maar over een uitje naar onze Belgische vrienden van Racing Mechelen. Een club uit de Belgische derde klasse (om te vergelijken, da's nog lager dan Fc Dordrecht speelt). Racing heeft ondanks de lage klassering een zeer beruchte en behoorlijk grote aanhang. Verwar Racing vooral niet met KV Mechelen! Da's de grote concurrent en aartsvijand. Derby's tussen deze twee ploegen ontaarden ondanks (of dankzij) massale politieinzet steevast in veldslagen. Een paar daarvan heb ik van redelijk dichtbij, maar op veilige afstand, mogen meemaken. Maar daar zal ik ooit wel iets meer over vertellen. Ik weet niet meer precies wanneer dit uitje was. Ik gok in 1998.
Hoogstraten uit
Het plaatsje Hoogstraten ligt vlak over de Belgisch - Nederlandse grens. Er loopt een provinciale weg dwars door heen. De zijstraten van deze weg vormen het dorp.
Racing Mechelen speelde die zondag de laatste wedstrijd van de competitie uit bij Hoogstraten, het was mooi weer. Vier man gingen met de auto, eentje ging op de fiets(!). We gingen vrij vroeg uit Dordt weg omdat we niet precies wisten waar het stadion was. Als we moesten zoeken hadden we tenminste nog wat tijd. De reis verliep voorspoedig. Al snel zagen we het plaatsbordje Hoogstraten. Een paar minuten later reden we Hoogstraten alweer aan de andere kant uit. Omkeren en beter kijken dus! Op de terugweg zagen we het politiebureautje. We moesten nog lachen omdat er een groot bord GESLOTEN op de deur stond. Wie de reputatie van de Racing aanhang kent weet immers dat de politie het zich niet kan veroorloven om gesloten te zijn als Racing langs komt.
Toen we het zijstraatje vonden waar het stadion lag en deze vervolgens in reden zagen we dat Hoogstraten zich toch wel degelijk had voorbereid op deze laatste wedstrijd van een competitie die vergelijkbaar is met onze amateur-hoofdklasse. Er stonden 14 ME busjes opgesteld voor de ingang. En de politie was in vol gevechtstenue aan het patrouilleren op en rond het stadionnetje.
Wij weer lachen, auto geparkeerd, wat foto's genomen en op zoek naar iets te eten. Het was nog vroeg. We zijn teruggelopen naar de hoofdstraat omdat we daar een frietkot hadden gespot. Omdat we moesten wachten op de bestelling en de ruimte binnen toch ietwat krap was besloten we buiten te wachten op de hamburgers. Na een minuutje wachten gebeurde het...
Er reed langzaam een politiebusje voorbij. De inzittenden waren ons uitgebreid aan het spotten. Toen die bus bijna uit het zicht was draaide die opeens om. De bus kwam met hoge snelheid teruggereden en stopte precies voor onze neus! Met veel geschreeuw en gezwaai sprongen er vervolgens een aantal politiemannen uit de bus. Geweldig! Net aangekomen, mijn hamburger was inmiddels ook al klaar en nu al was er actie! Alleen toen ik, benieuwd als ik ben, nog eens goed naar onze omgeving keek zag ik dus niets. Pas toen realiseerde ik me dat al dat gezwaai en geschreeuw voor ons was.
Of we onmiddellijk en subiet ons wilden melden bij de heren van de politie. Toen we ons beteuterd meldden werden we onderworpen aan een kruisverhoor. Wie we waren en wat we kwamen doen. Onze mededeling dat we voetbal kwamen kijken viel kennelijk verkeerd, want we werden gelijk uitgebreid grondig (en ik meen echt grondig) gevisiteerd. Zo moest ik bijvoorbeeld uitleggen waarom ik een muts bij me had en werd er vervolgens gecontroleerd of het geen bivakmuts was. Ook mijn sigaretten werden een voor een bekeken. Natuurlijk werden onze identiteitspapieren gevorderd om één of andere check met het achterland te doen.
Martijn, onze chauffeur van de dag, moest mee met een ander politiebusje om de auto te laten controleren. Toen hij weer terugkwam vertelde hij dat ze zo'n beetje de hele auto hadden losgeschroefd op zoek naar iets dat als wapen gebruikt zou kunnen worden. Uiteraard hadden wij niets van die aard bij ons. Enigszins teleurgesteld vroeg een agent nog kwaad of er nog meer mensen uit Dordt zouden komen. Toen we vervolgens ja zeiden glinsterden zijn ogen en begonnen zijn handen waarschijnlijk al te jeuken. Maar toen we vervolgens doodleuk vertelden dat deze persoon met de fiets komt dacht ie dat we hem in het ootje aan het nemen waren.
Nu moet je dat bij Belgische politiemensen natuurlijk nooit doen, en dat wisten wij ook wel. Maar moesten we de waarheid daarom maar verzwijgen? We liepen nu het risico dat deze man ons nog meer lastig ging vallen. Hij begon in ieder geval alvast rood aan te lopen. Een ervaren supporter herkent dit als een van de eerste symptomen van het begrip "gefrustreerde politieagent." En daar kan je maar beter bij uit de buurt blijven!Gelukkig voor ons kwam onze fietsende supporter precies op dat moment aangereden. Onze agent realiseerde zich zijn blamage en droop af. Wij waren gered ! We waren weer vrij om te gaan en te staan waar we wilden. Althans dat dachten we...
Omdat we nog steeds tijd over hadden gingen we op zoek naar een cafe. Wat bleek. We hadden een schaduw. Overal waar we naar toe liepen reed er een politiebusje, met daarop een camera gemonteerd, achter ons aan. Zelfs toen we na een tijdje weer uit het cafe kwamen stond dit camerabusje ons nog op te wachten. Onder begeleiding van deze "schaduw" zijn we maar naar het stadion gelopen waar we uiteraard wederom uitgebreid zijn gevisiteerd door de heren van de rijkswacht en bovendien nog werden gefotografeerd (voor het grote hooliganboek?)
Racing verloor in een dramatisch slechte wedstrijd. Toch heb ik zelden zoveel plezier gehad van een middagje voetbal als op die dag!!
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten